غره

(غَ رِّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. غرة

مصدر متعدی

1. گول زدن.

مصدر لازم

1. فریفته شدن.

(اِم

صفت

1. بی - خبری، غفلت.

1. فریب خورده.
2. گستاخ، مغرور.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غُ رَّ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. غرة

اسم

1. پیشانی.
2. ماه نو.
3. برگزیده و پسندیده از هر چیز.
4. بزرگ و مهتر قوم.
5. اول هر چیز.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غُ رِّ)

اسم

1. صدای رعد یا غرّش جانوران درنده.
2. فریاد سهمناک.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

cocksure

• cusp
• swashbuckler