غره
ظاهر
(غَ رِّ)
فارسی
[ویرایش]ریشهشناسی
[ویرایش]- غرة
مصدر متعدی
[ویرایش]- گول زدن.
مصدر لازم
[ویرایش]- فریفته شدن.
(اِم
صفت
[ویرایش]- بی - خبری، غفلت.
- فریب خورده.
- گستاخ، مغرور.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(غُ رَّ)
ریشهشناسی
[ویرایش]- غرة
اسم
[ویرایش]- پیشانی.
- ماه نو.
- برگزیده و پسندیده از هر چیز.
- بزرگ و مهتر قوم.
- اول هر چیز.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(غُ رِّ)
اسم
[ویرایش]- صدای رعد یا غرّش جانوران درنده.
- فریاد سهمناک.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردانها
[ویرایش]- انگلیسی
- cocksure