غرور
(غُ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
مصدر متعدی[ویرایش]
- فریب دادن.
مصدر لازم[ویرایش]
- به خود بالیدن.
(اِم
صفت[ویرایش]
- تکبر، نخوت.
- فریفتگی. ؛~ ملی احساس سربلندی و افتخار نسبت به فرهنگ و تواناییهای ملت خویش.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردانها[ویرایش]
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- windiness