غرور

از ویکی‌واژه

(غُ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. فریب دادن.

مصدر لازم[ویرایش]

  1. به خود بالیدن.

(اِم

صفت[ویرایش]

  1. تکبر، نخوت.
  2. فریفتگی. ؛~ ملی احساس سربلندی و افتخار نسبت به فرهنگ و توانایی‌های ملت خویش.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

orgoglio

اسم[ویرایش]

vanità

انگلیسی
windiness