غرور
(غُ)
فارسی
[ویرایش]ریشهشناسی
[ویرایش]مصدر متعدی
[ویرایش]- فریب دادن.
مصدر لازم
[ویرایش]- به خود بالیدن.
(اِم
صفت
[ویرایش]- تکبر، نخوت.
- فریفتگی. ؛~ ملی احساس سربلندی و افتخار نسبت به فرهنگ و تواناییهای ملت خویش.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردانها
[ویرایش]- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- windiness