غنج

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(غَ نْ)

مصدر لازم

1. ناز کردن.

اسم

1. ناز و کرشمه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غَ یا غِ)

1. سرین، کفل.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غُ نْ)

1. جوال.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

1. گلگونه، سرخاب، مجازاً آرایش.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

صفت

1. به هم آمده و گِرد شده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غَ نْ)

1. نیکو، خوش.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

پسوند

1. پسوند دال بر آغشتگی و آلودگی: بیمارغن

جمع

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم

1. نوزاد حشره که به صورت کرم

استعاره

1. یکی از آفات سیب و گوجه.

منابع

• فرهنگ لغت معین