غین

(غَ یا غ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. شوریدن دل.
2. ابری شدن آسمان.

مصدر متعدی

1. مشغول کردن چیزی ذهن را.
2. غلبه کردن شهوت بر دل کسی.

(اِم

صفت

1. تشنه بودن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(غَ)

اسم

1. بیست و دومین حرف از الفبای فارسی.
2. کنایه از بلبل: چون این حرف به حساب ابجد برابر با عدد ۱۰۰ می‌باشد و بلبل را نیز هزار یا هزاردستان خوانند.

منابع

• فرهنگ لغت معین