فاز شبه‌پایدار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

حوزه: [شیمی]

  1. وضعیتی که در آن یک ماده به‌صورت جامد یا مایع یا بخار باقی می‌ماند، درحالی‌که در چنین شرایطی انتظار میرود ناپایدار باشد.

منابع[ویرایش]

«فاز شبه‌پایدار» هم‌ارزِ «metastable phase»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸