فریادرس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /فَریاد/رَس/

صفت فاعلی

فریادرس

1. یاری کننده. دادگر، دادرس.

   سپاس از جهاندار فریاد رس/ نگیرد به سختی جز او دست کس «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه