فقه

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /فِ قْ/

اسم[ویرایش]

فقه

  1. فهم عمیق.
  2. مجموع عملی احکام شرع.

مصدر متعدی[ویرایش]

  1. دانستن، دریافتن.
  2. فقیه بودن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]