فلق

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /فَلَق/

اسم[ویرایش]

فلق

  1. سپیده دم.
  2. زمین پستِ بین دو پشته، شکاف کوه.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

مصدر متعدی[ویرایش]

فَلْق

  1. شکاف، شکافتن، شکاف‌دادن.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین