فنا

(فَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. فناء

مصدر لازم

1. نیست شدن، نابود شدن.

(اِم

صفت

1. نیستی، نابودی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(فِ)

ریشه‌شناسی

• عربی

1. فناء

اسم

1. پیش سرای که فراخ و گشاده باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

perdition

• finitude
• doom
• ruin
• indestructible
• immortal
• death's head