فِر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• فر، فَر

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /فِر/

صفت

1. موی فر، کسی که موی فر داشته‌ باشد.

   در دنیای باستان قومی مشخص به این صفت موصوف بودن و برخی اسامی نیز منتسب این قومند مانند فری، فرشته، فریدون.