فکسنی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /فَک/سَنی/

صفت

فکسنی

1. (عامیانه): کهنه، فرسوده، درب و داغان.

   احتمالا فک‌حسنی بوده،، لابد شخصی بنام حسن که فک درب و داغانی داشته، الگو شده است.

زبان دیگر

• روسی

آوایش

• /Fkussni/

1. بامزه، به کنایه و واژگونه به معنی بیخود و مزخرف به کار برده شده‌است.

منایع

• فرهنگ لغت معین