قؤشه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /قُشهَ/

اسم[ویرایش]

قؤشهَ

  1. مترادف دوقلو در زبان فارسی، که بجز نوزاد انسان که عککستایه گفته می‌شود، در مورد تمام اشیاء و پدیده‌ها صرف می‌گردد.
    قؤشهَ داغ.
    کوه دوقلو.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ شمس