قشون
(قُ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- اوستایی
- واژه قشون همان گشن پارسی به معنای بسیار و زیاد و گرد آمده است و معمولا بعد از لشکر می آید . یکی لشکری گشن آمد پدید منابع ها. محمد معین در حاشیه برهان ذیل همین کلمه نوشته اند: در اوستا ارشن و در پهلوی گوشن یا وشن به معنی نر و مردانه آمده و در فارسی نیز گشن به ضم اول و سکون دوم به همین معنی است ، اما گشن وکشن ( با حرکات مختلف ) را به معنی بسیار و انبوه نیزگرفته اند. در این بیت به کسر دوم آمده گُشن : دکتر کزازی در مورد واژه ی "گُشن " می نویسد : ( ( گُشن که در پارسی در ریخت " گَشَن " نیز به کار رفته است ، با همین ریخت در پهلوی کاربرد داشته است . ریخت کهنتر آن می بایست وشن wišn می بوده است . " گُشن" در پارسی به معنی انبوه و درهم به کار می رود ؛ معنای کهنتر آن نَیْرَم و نرینه بوده است ؛از آن است که " گُشْنی " در معنی جفتگیری و " زهکشی " ستوران به کار برده شده است . ) ) ( ( فرستادشان لشکری گشن پیش چه بیگانه فرزانگان و چه خویش ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 335. )
اسم
[ویرایش]- سپاه، لشگر.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
[ویرایش]- انگلیسی
- deployment