قیق

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /قَیق/

اسم صوت[ویرایش]

قیق

  1. فریاد و آواز بلند. صدای بلند مرغ و خروس.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر[ویرایش]

پشگل بُز یا گوسفند
  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /قَی‌ق/


اسم[ویرایش]

قیق

  1. مترادف پشگل زبان فارسی، که در دنیای قدیم بسیار اهمیت داشته است و هیمه زمستان‌های سرد را تشکیل می‌داده است.
    ظاهراً کلمه دقیق و حتی دقیقه به سبب ظرافت و مهندسی که قَیق داشته از آن اقتباس شده است.