لواطه

(لَ طَ یا طِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. درآمیختن با امرد، لواط.

(اِم

صفت

1. غلامبارگی، شاهدبازی.

منابع

• فرهنگ لغت معین