لیل

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [لِیل]

اسم

لیل

1. بزاق، آب دهن بویژه بزاق غیر قابل کنترل که از لب لوچه آویزان گردد‌.

ریشه‌شناسی۲

• عربی

اسم

لَیل

1. شب.
2. جمع: لیالی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: saliva
• انگلیسی lisle