مأذون

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مأذون/

اسم

مأذون (باطنی)‎

1. اجازه داده شده. یکی از مراتب دعوت اسماعیلیان.

   ولی آن پیک سر را طوری تکان می‌داد که مردم می‌فهمیدند مأذون نیست خبر مزبور را بگوید.

منابع

• فرهنگ لغت معین