مأموریت‌پذیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

حوزه: [علوم نظامی]

  1. ویژگی هواگَردی که از امکانات و تجهیزات لازم برای انجام مأموریت برخوردار است.

منابع[ویرایش]

«مأموریت‌پذیر» هم‌ارزِ «mission capable»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸