مبنای ارتفاعی

فارسی

حوزه: [مهندسی نقشه‏برداری]

1. نقطه یا سطح ترازی که از آن به‌عنوان مرجع اندازه‌گیری ارتفاع استفاده می‌شود.

منابع

«مبنای ارتفاعی» هم‌ارزِ «elevation datum»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هفتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸