متهور

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /مُتَهَوِّر/

صفت[ویرایش]

متهور

  1. جسور، بی‌باک، بی‌پروا، دلیر.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن