متوغل

(مُ تَ وَ غِّ)

عربی

(اِ

فارسی

1. نیک مشغول شونده در کا

ریشه

1. دور رونده در شهرها؛

جمع

1. متوغلین.

منابع

• فرهنگ لغت معین