مجنب

(مُ جَ نَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. دور کرده، پرهیز داده.
2. آن بعد که یک پرده رد کرده باشد؛ م

قید

1. طنینی، بقیه.

منابع

• فرهنگ لغت معین