مشئوم

از ویکی‌واژه

(مَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مشؤوم (اِمف.)

  1. نامبارک، بدیمن.

جمع[ویرایش]

  1. مشائیم.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(مَ)

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مشؤوم (اِمف.)

  1. نامبارک، بدیمن.

جمع[ویرایش]

  1. مشائیم.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین