مصمت
(مُ مَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
(اِمف.)
- چیزی که داخلش پر باشد.
- زخمی که از اندرون پر شده و دو لب آن به هم آمده باشد.
- دربسته.
- دیوار بی درز.
- اسبی که رنگهای پوستش با هم مخلوط نباشد.
- جامد از ابریشم خالص و کمرنگ.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(مُ مِ)
- خاموش، ساکت.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
عربی[ویرایش]
(اِ