معتزله

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُعتزله/

صفت نسبی

معتزله (فرقه)‎

1. منسوب به معتزل. فرقه‌ای از مسلمانان در قرن دوم هجری که بر ارزش عقل و استدلال و مختار بودن انسان و حادث بودن عالم تأکید می‌کردند.

مترادف‌ها

• ناصبی، رافضی، قرمطی، حنیفی، شافعی، مالکی، حنبلی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن