مغلول

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَغلول/

صفت

مغلول (قدیم)‎

1. به زنجیر بسته شده، کسی که غل و زنجیر به گردنش انداخته شده، به زنجیر کشیده شده. بسته

کهن‌واژه

1. مغلول ممکن است در زبان معیار باستان به صورت مُغ - لول قابل تجزیه باشد؛ و منظور از لول، لوله کردن شاید نوع سیاست و مجازات مغان مدّنظر بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس