مفحم

از ویکی‌واژه

(مُ حَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

(اِمف.)

  1. درمانده در سخن، کسی که از سخن گفتن عاجز باشد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین