مفید

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • [مُف/یی/دِ]

صفت[ویرایش]

مفید

  1. مفت‌خور در گویش بهاری.
    مفید ممکن است به سه بخش مف-یی-دِ قابل تجزیه باشد و حاکی از مفتخوری یا دلگی است. مُف همان مفت زبان فارسی را تداعی می‌نماید.

ریشه شناسی ۲[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

(مُ)

  1. سودمند، با فایده.
  2. سودمند. سودبخش.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها[ویرایش]