منطوق

(مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. نطق کرده شده، گفته شده.

اسم

1. ظاهر هر سخن ؛ م

قید

1. مفهوم.

منابع

• فرهنگ لغت معین