منگه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • ایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /مُ نْ گِ/

اسم[ویرایش]

منگه

  1. (گویش دشتی): ناله و گریه آرام.

مثال[ویرایش]

  1. خیلی منگه نزن!