مه‌بانو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

ایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /مَهْ‌بانو/

اسم[ویرایش]

مه‌بانو

  1. ماه‌چهره، بانوی بانوان، سرور بانوان، بزرگ زنان.
  2. حاج‌خانم.

مثال[ویرایش]

  1. که او بود مه‌بانوِی پهلوان -- ستوده زنی بود روشن روان (فردوسی)

مترادف‌ها[ویرایش]