موته

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /مُوتِه/

اسم[ویرایش]

موته

  1. مطیع در زبان فارسی.
    یا متاع ائول یا موته.
    یا متاع باش یا مطیع.