پرش به محتوا

مینو

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • پارسی باستان

آوایش

[ویرایش]
  • /مِینُو/

اسم

[ویرایش]

مینو (ادیان)

  1. بهشت. آسمان.
    ز مینو فرستاد زی من خدای/ مرا گفت زینجا به مینو گرای. «فردوسی»
ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن