نابغه

از ویکی‌واژه

(بِ غِ)

عربی[ویرایش]

نابغَة (اِ)

فارسی[ویرایش]

  1. بزرگ، بزرگوار.
  2. کسی که دارای هوش و استعداد فوق‌العاده باشد.

جمع[ویرایش]

  1. نوابغ.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ فارسی معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی
انگلیسی