ناصیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /ناصِیهِ/

اسم

ناصیه (جانوری)‎

1. پیشانی، موی پیشانی. مفردِ نواصی.

کهن واژه

1. ناصیه (ناسیه) ممکن است در زبان معیار باستان بصورت ناص - ئیه یا ناس - ئیه قابل تجزیه باشد؛ شاید هم به معنی مردم عوام، و جماعت بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس