نامور

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /نام/وَر/

صفت[ویرایش]

نامور

  1. معروف، دارای نام نیک، مترادف نام‌‌آور.
    کَی نامور پاسخ آورد زود/ که از من شگفتی بباید شنود «شاهنامه»

برگردان‌ها[ویرایش]

ترجمه‌ها

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • شاهنامه
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=نامور&oldid=864043»