نضج
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
اسم مصدر[ویرایش]
نضج
- (مجاز): پا گرفتن و به سوی کمال و پیش‌رفت حرکت کردن.
- رسیدگی، چنان‌که در میوه و در اخلاط بدن؛ پختگی.
- چندانی بداشت که اخلاط را در مفاصل نضجی پدید آمد. (نظامی‌عروضی)
صفت[ویرایش]
- رسیدگی، پختگی.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-97-5