نفس‌لوامه

فارسی

ریشه شناسی

• عربی

آوایش

• /نفْس/لَوّامِه/

اسم مرکب

نفس‌عماره (ادیان)‎ (فلسفه‌قدیم)‎

1. روان آدمی، هنگامی که بعد از ارتکاب گناه، پشیمانی بر آن عارض می‌شود و افعال گذشته را سرزنش می‌کند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن