نمازخانه۱
فارسی[ویرایش]
حوزه: [باستانشناسی]
- در کلیساهای جامع و برخی کلیساهای بزرگ، مکانی خصوصی یا نیایشگاهی کوچک برخوردار از یک بَرواره یا محراب، به‌صورت اتاقی در داخل کلیسا یا گاه به‌صورت بخشی الحاقی به آن.
منابع[ویرایش]
«نمازخانۀ۱» هم‌ارزِ «chapel۱»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸