نهانخانه
فارسی[ویرایش]
حوزه: [باستانشناسی]
- ۱. مقدسترین جایگاه در یک مکان مقدس ۲. درونیترین بخش یک مکان مقدس.
منابع[ویرایش]
«نهانخانه» همارزِ «inner sanctum, sanctuary۵»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸