نیشابوری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نیشابوری/

صفت نسبی

نیشابور

1. منسوب به نیشابور، اهل یا ساکن نیشابور.

   بعد از اینکه جوان نیشابوری صبحانه خورد و از اتاق خارج گردید، مشاهده نمود که رفتار سکنه قلعه نسبت به او تغییر کرده. «خداوند الموت»