هادو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /ها/دُو/

صفت[ویرایش]

هادو

  1. همیشه ایستاده، مدام سرپا بودن، شاید پادو هم تعبیر گردد.
    ها دوو ها.
    یالله بلندشو دیگه.

مترادف‌ها[ویرایش]