هامون

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /هامون/

اسم[ویرایش]

هامون

  1. هامُن: خشکی، دشت، بیابان، صحرا، زمین هموار.
    گر آیند زی ما به جنگ آن گروه/ شود کوه هامون و هامون چو کوه «فردوسی»

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین