هتک
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /هَتک/
اسم مصدر
[ویرایش]هتک
- دریدن. هتکستر. از بین بردن، نابود کردن.
- پردهدری، رسوایی.
[ویرایش]
هُتَک
- سوت، صفیر.
[ویرایش]
هَتَک
- کون، معقد. از فارسی گویشی تهران، از فارسی میانه هخت «ران، سرین، کفل»
استعاره
[ویرایش]- هتک کسی پاره شدن: کونش پاره و دریده شدن. دچار کارهای طاقت فرسا شدن وی.
- هتک کسی را پاره کردن: الف- کون را دریدن. ب- از وی کارهای طاقت فرسا کشیدن.
واژههای مشتق شده
[ویرایش]
ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین