هفت رنگ

فارسی

(~. رَ)

اسم مرکب

از قدیم هفت رنگ را از میان رنگ‌ها اصلی دانسته‌اند (سبع الوان)

و آن‌ها عبارتند از: الف - به قولی: سیاه، خاکی (خاکستری)

1. ، سرخ، زرد، سفید، کبود، زنگا

ریشه

ب - و به قولی: زرد، آبی، نارنجی، سرخ، بنفش، سبز، نیلگون. ضح - قدما هر رنگ را به یکی از سیارات هفتگانه و یکی از روزهای هفته نیز اختصاص می‌دادند؛ از این قرار: زرد (آفتاب - یکشنبه)

، آبی (ماه - دوشنبه)

، نارنجی (مریخ - سه شنبه)

، سرخ (عطارد - چهارشنبه)

، بنفش (مشتری - پنجشبنه)

، سبز، (زهره - آدینه)

، نیلگون (زحل - شنبه)

1. نام گلی است در هندوستان و آن هفت رنگ دارد.

صفت مرکب

1. چیزی که به هفت رنگ منقش باشد، هر چیز منقش.

منابع

• فرهنگ لغت معین