هوایی

(هَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(ص نسب.)

1. منسوب به هوا.
2. دارای هوا، باددار.
3. آن چه که در هوا جای گیرد یا جریان یابد.
4. لطیف، سبک.
5. انتقال پذیر.
6. لغو، بی هوده.
7. بی قرار، بی ثبات.
8. بیهوده گوی.
9. عاش

قید

1. تیر آتشبازی.
2. کبود، لاجوردی.
3. درآمد یا حاصلی که از جای غیرمعین رسد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

overhead

• dirigible