هوایی
(هَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
(ص نسب.)
- منسوب به هوا.
- دارای هوا، باددار.
- آن چه که در هوا جای گیرد یا جریان یابد.
- لطیف، سبک.
- انتقال پذیر.
- لغو، بی هوده.
- بی قرار، بی ثبات.
- بیهوده گوی.
- عاش
قید[ویرایش]
- تیر آتشبازی.
- کبود، لاجوردی.
- درآمد یا حاصلی که از جای غیرمعین رسد.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردانها[ویرایش]
- انگلیسی
- overhead