ویل
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [ویل]
اسم
[ویرایش]ویل
- ویل مترادف با ولگرد فارسی به کسی اطلاق می‌گردد که فاقد هرگونه کار و کسب است و از دید عوام فقط چرخیدن و پرسه‌زدن را بلد است.
- اینگونه افراد بر دو نوع هسنتد افراد مستأصل و گدا، افراد متمکن ولی منبع درآمدشان بر خلق محرز نیست.
ریشه‌شناسی۲
[ویرایش]- عربی
- (شب جم.): نک ویک.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||