ویل
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [ویل]
اسم[ویرایش]
ویل
- ویل مترادف با ولگرد فارسی به کسی اطلاق می‌گردد که فاقد هرگونه کار و کسب است و از دید عوام فقط چرخیدن و پرسه‌زدن را بلد است.
- اینگونه افراد بر دو نوع هسنتد افراد مستأصل و گدا، افراد متمکن ولی منبع درآمدشان بر خلق محرز نیست.
ریشه‌شناسی۲[ویرایش]
- عربی
- (شب جم.): نک ویک.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|