پرخاشخر

از ویکی‌واژه
یک جنگجوی کروجانی

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /پَرخاشخَر/

صفت فاعلی[ویرایش]

پرخاشخر

  1. جنگجو، جنگاور، ستیزه‌جو.
    سرانشان بکوبم بدان گرز بر.....نیاید برم هیچ پرخاشخر (شاهنامه)

مترادف‌ها[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین