پسر
فارسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- پِ سَ
ریشه‌شناسی[ویرایش]
پسر ، « پوسْتْ دَر » بوده . کار کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنین نامیده شدند. پوست در، به پسر تبدیل شده است .در پارسی باستان puthra پوثرَ و در پهلوی پوسَـر و پوهر و در هند باستان پسورَ است در بسیاری از گویشهای کردی از جمله کردی فهلوی ( فَیلی ) هنوز پسوند « دَر » به کار می رود . مانند « نان دَر » که به معنی « کسی است که وظیفه ی غذا دادن به خانواده و اطرافیانش را بر عهده دارد .»
اسم[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
متضادها[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ پسر دارد |
