پشت بند

فارسی

(~. بَ)

اسم مرکب

1. هر آن چیزی که پشت دیوار شکسته قرار دهند تا دیوار نیفتد.

(عا.)

1. آب یا شربت یا غذایی که پس از خوردن دارو بخورند.
2. کوله بار.

قید

1. بلافاصله، بی درنگ.

منابع

• فرهنگ لغت معین